συναποκείρω

Α

(συν. το μέσ.) συναποκείρομαι

αποκόπτω κάτι μαζί ή συγχρόνως («τὸ πλεῑστόν τε καὶ ἄριστον τῆς Ῥωμαϊκής άρχῆς συναποκειράμενος», Φιλόστοργ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀποκείρω «κουρεύω, κόβω τελείως, καταστρέφω»].